Reunion
Ha! Hari ni
aku nak cite sikit pasal reunion bebudak kelas aku time sekolah rendah. Benda ni
dah lama. Dalam 3 minggu lebih dah gitu tapi aku baru sempat nak menulis. Maklumlah,
aku ni pemes orangnya sampai takde masa nak menulis. Jari jemari aku ni dah
gian sangat nak menulis. Kerajinan aku hari ni amatlah aku kagumi. Huhuhu.
Baru-baru
ni, … okay. Aku tak pandai nak bagi mukadimah yang panjang berjela-jela. So,
gini citenye. Sabtu tu, bebudak kelas aku nak buat reunion. Dah lama tak jumpa.
Nak dekat 3 tahun dah aku rasa. Tahun lepas ada buat tapi aku tak pergi sebab
ada kem dalam cuti. Tahun ni aku tekadkan hati dan kuatkan azam yang aku nak
pergi. Sanggup aku tak tidur rumah arwah atok aku semata-mata nak pergi reunion
ni.
Ditakdirkan
hari tu, hujan lebat sangat sampaikan air hujan dah melimpah ruah depan rumah
aku. Tanah rumah tu rendah sikit. So, bila hujan sikit pun pasti limpah depan
tu. Tapi, tak sampai tahap boleh bunuh orang pun. Sampai buku lali je. Time hujan
lebat tu, biasalah sekarang kan musim bah, halaman depan tu penuh dengan air. Nasib
baik air yang jernih2, kalau air yang koko tu geli aku tengok. Sebab kita tak
boleh nampak apa yang ada kat dalam air tu. Sebab tu la aku ni kurang gemar
sikit kalau nak main banjir ke apa.
Dah jauh
rasanya aku melalut. Sambung cerita.
Jadinya,
aku pun tak pergi. Aku sedih la jugak. Yela, dah lama tak jumpa. Sobs. Dalam aku
duk bersedih tu, syukur gak sebab ku tak perlu nak menghadap sorang lelaki ni. Ex
aku. Korang jangan nak pikir yang aku ni gedik nak bergewang bagai okay. Tapi,
tu la kitorang saja2 je tapi macam mana ntah boleh ter’couple’ ni aku pun tak
tau. To be truth, relationship kitorang aku tak tau nak decide macam mana. Couple?
Tak sampai tahap tu aku rasa. Friend? Lebih dari sekadar kawan aku rasa. Chait.
Gedik jugak aku kan? Kira cam relationship kitorang ni undefined and tersepit
antara couple and friend. Tak ke pelik?
Tak kisah
la pelik ke tak pelik. Yang pastinya, kitorang dah broke. Hubungan-tanpa-nama
tu pun dah putus. Tapi, kitorang kawan cam biasa je. Gila, nak buat tak endah? Dah
la kelas sekali. Tak ke korang rasa aku ni agaklah weng sikit. Adalah sikit. Aku
pun akui aku macam tu. Senang cerita, aku tak nak jumpa dia. Memang Nampak macam
aku lari dari masalah. Masalah ke? Ah, aku pun tak tau. Rasanya, aku lebih
kepada rasa malu nak jumpa.
Kira syukur
jugak la aku tak jadi pergi. Bukan aku malas ye kawan2. Aku pernah cakap dekat
diri aku.
‘ Ala,
kalau jodoh kau ngan dia tak lari kemana pun ‘
Tapi, aku
rasa tak guna nasihat tu dekat aku sebab hati aku ni tak nak terima. Nak jugak
dia risau. Aku cuab pulak cara lain.
‘ Kalau
dalam masa sekarang sampai ke aku umur 24 tahun aku tak jumpa dia, kiranya dia
tu jodoh aku ‘
Bodohkan aku
untuk buat macam tu. Ketentuan Allah siapa yang tahu. Kalau dalam masa tu aku
still tak jumpa dia tapi Allah tetapkan jodoh aku ngan orang lain pun still
lagi boleh jadi, kan. So, sekarang aku tak mo pikir lagi dah. Biarpun aku cakap
macam tu, otak ni still lagi duk pikir. Biasalah, otak kata lain hati kata
lain.
Comments
Post a Comment