Reunion

Ha! Hari ni aku nak cite sikit pasal reunion bebudak kelas aku time sekolah rendah. Benda ni dah lama. Dalam 3 minggu lebih dah gitu tapi aku baru sempat nak menulis. Maklumlah, aku ni pemes orangnya sampai takde masa nak menulis. Jari jemari aku ni dah gian sangat nak menulis. Kerajinan aku hari ni amatlah aku kagumi. Huhuhu.

Baru-baru ni, … okay. Aku tak pandai nak bagi mukadimah yang panjang berjela-jela. So, gini citenye. Sabtu tu, bebudak kelas aku nak buat reunion. Dah lama tak jumpa. Nak dekat 3 tahun dah aku rasa. Tahun lepas ada buat tapi aku tak pergi sebab ada kem dalam cuti. Tahun ni aku tekadkan hati dan kuatkan azam yang aku nak pergi. Sanggup aku tak tidur rumah arwah atok aku semata-mata nak pergi reunion ni.

Ditakdirkan hari tu, hujan lebat sangat sampaikan air hujan dah melimpah ruah depan rumah aku. Tanah rumah tu rendah sikit. So, bila hujan sikit pun pasti limpah depan tu. Tapi, tak sampai tahap boleh bunuh orang pun. Sampai buku lali je. Time hujan lebat tu, biasalah sekarang kan musim bah, halaman depan tu penuh dengan air. Nasib baik air yang jernih2, kalau air yang koko tu geli aku tengok. Sebab kita tak boleh nampak apa yang ada kat dalam air tu. Sebab tu la aku ni kurang gemar sikit kalau nak main banjir ke apa.

Dah jauh rasanya aku melalut. Sambung cerita.

Jadinya, aku pun tak pergi. Aku sedih la jugak. Yela, dah lama tak jumpa. Sobs. Dalam aku duk bersedih tu, syukur gak sebab ku tak perlu nak menghadap sorang lelaki ni. Ex aku. Korang jangan nak pikir yang aku ni gedik nak bergewang bagai okay. Tapi, tu la kitorang saja2 je tapi macam mana ntah boleh ter’couple’ ni aku pun tak tau. To be truth, relationship kitorang aku tak tau nak decide macam mana. Couple? Tak sampai tahap tu aku rasa. Friend? Lebih dari sekadar kawan aku rasa. Chait. Gedik jugak aku kan? Kira cam relationship kitorang ni undefined and tersepit antara couple and friend. Tak ke pelik?

Tak kisah la pelik ke tak pelik. Yang pastinya, kitorang dah broke. Hubungan-tanpa-nama tu pun dah putus. Tapi, kitorang kawan cam biasa je. Gila, nak buat tak endah? Dah la kelas sekali. Tak ke korang rasa aku ni agaklah weng sikit. Adalah sikit. Aku pun akui aku macam tu. Senang cerita, aku tak nak jumpa dia. Memang Nampak macam aku lari dari masalah. Masalah ke? Ah, aku pun tak tau. Rasanya, aku lebih kepada rasa malu nak jumpa.
Kira syukur jugak la aku tak jadi pergi. Bukan aku malas ye kawan2. Aku pernah cakap dekat diri aku.

‘ Ala, kalau jodoh kau ngan dia tak lari kemana pun ‘

Tapi, aku rasa tak guna nasihat tu dekat aku sebab hati aku ni tak nak terima. Nak jugak dia risau. Aku  cuab pulak cara lain.

‘ Kalau dalam masa sekarang sampai ke aku umur 24 tahun aku tak jumpa dia, kiranya dia tu jodoh aku ‘


Bodohkan aku untuk buat macam tu. Ketentuan Allah siapa yang tahu. Kalau dalam masa tu aku still tak jumpa dia tapi Allah tetapkan jodoh aku ngan orang lain pun still lagi boleh jadi, kan. So, sekarang aku tak mo pikir lagi dah. Biarpun aku cakap macam tu, otak ni still lagi duk pikir. Biasalah, otak kata lain hati kata lain. 

Comments

Popular posts from this blog

Perancis sini mari!

another dream

Love you, Mom.